Dries nam samen met Eline deel aan het Vrijwilligerswerk Nigeria programma van Travel Active. Gedurende enkele maanden leefde hij tussen de lokale bevolking en droeg hij zijn steentje bij. Wij stelde hem enkele vragen over zijn ervaringen in Nigeria:

Hoe werd je opgevangen in Nigeria? Hoe waren je eerste dagen?
We werden van het vliegveld opgehaald door de partnerorganisatie. Alles was erg goed geregeld. We zaten in een net hotel en het eten was lekker.De introductieweek was ook goed georganiseerd. We leerden alles over de eetgewoonten, cultuur, wat je op de marktkunt kopen en we kregen een rondleiding door Ibadan. In Nigeria is al het eten is vreemd, niet zo zeer de ingrediënten want dat zijn gewoon groenten en kip en rijst maar de sausjes en combinaties. Ik weet niet wat er in zat maar het was wel goed te eten.

Kun je wat vertellen over het vrijwilligersproject waar je hebt gewerkt? Wat waren jouw taken?
Ik werkte bij een mensenrechtenorganisatie en behandelde individuele problemen van mensen die onterecht beschuldigd weren van fraude of geen salaris kregen, daarnaast deed de organisatie veel aan informatieverstrekking over wat verkiezingen zijn en wat de inhoud en het doel daar van is. De verkiezingen mocht ik niet aan deel nemen, dit was te gevaarlijk voor een buitenlander maar het was wel interessant om mee te maken. Als jurist was het voor mij een goede kans om te zien hoe het leven is in een land zonder rechtstaat. De rechtstaat is in Nigeria alleen voor de rijken.Door dit onder de aandacht te brengen komt er een soort van langzame bewustwording binnen en buiten Nigeria maar dit gaat met hele kleine stapjes.

Met welke cultuurverschillen kreeg je mee te maken?
De inefficiëntie van de mensen, in Nederland is iemand één uur bezig met een taak maar in Afrika doen tien mensen een dag over dezelfde taak. Ze zien geen probleem in het niets doen. Leraren die een dag niet willen komen, komen gewoon niet. Dit is waarschijnlijk omdat ze geen toekomstbeeld hebben en als vrijwilliger moet je je hier gewoon bij neerleggen, ook al is dat best lastig.

Mensenrechten is een westerse visie en niet overal van toepassing. Kinderen worden geslagen of door politie behandeld als oud vuil. Dat zie je er overal op straat. Ook door hoogopgeleide ouders zoals de moeder in het gastgezin die arts is worden de kinderen geslagen. Dat zijn de regels, dus pas je aan. Niet door ook te slaan maar door niet constant de confrontatie meer aan te gaan.

Wat zal je altijd bij blijven?
De vriendelijkheid en de hulpvaardigheid voor blanken vanuit de lokale bevolking. Bij Nigerianen onder elkaar is dat enigszins anders. Overals waar je komt wordt je met open armen ontvangen. Andersom is dat niet het geval hier in Europa. Jonge hoogopgeleide mensen zijn gefrustreerd en willen graag uit Nigeria weg maar worden in Europa moeilijk toegelaten. Daarnaast zijn dat de mensen die het land hoop kunnen geven.

Zou jeweer terugwillennaar Nigeria?
Ik wil wel terug naar Nigeria maar pas over een jaar of 20 om te zien of er iets veranderd is. Gezien de hoop en de wil van de lokale bevolking ga ik er vanuit dat het positief is maar de ontwikkelingen uit de afgelopen jaren zijn erg pessimistisch. Het beeld over 20 jaar zou me dan ook behoorlijk kunnen verrassen.

Wat kun je tegen de mensen zeggen die nog twijfelen om hen te overtuigen om toch die stap te zetten?
Als andere mensen er over denken en de wil hebben moeten ze die stap zetten. Laat je niet afschrikken door je omgeving en de vooroordelen over Afrika. Wel is men in Nigeria erg gelovig. ben daar voor gewapend. Begin geen discussie over het geloof en zeg dat je ook gelovig bent. Ze doen alles om je te bekeren. En houden je soms drie uur per dag aan het gesprek hierover, interessant maar elke dag is een beetje veel van het goede.

Heb jij nog vragen over mijn ervaring als vrijwilliger in Nigeria? Mail mij dan gerust! Ik beantwoord graag je vragen.

Groetjes,

Dries Debruyne