Medewerker Margie bracht een bezoek aan India en Sri Lanka

Partnerbezoek India en Sri Lanka

Voor Travel Active is het belangrijk goed op de hoogte te zijn van de vrijwilligerswerk programma's die we aanbieden in de verschillende landen van de wereld. Alleen zo kunnen we onze (toekomstige) deelnemers goed informeren over de programma's, de cultuur en de projecten.

We werken met partnerorganisaties in het land zelf, want deze mensen weten als geen ander de weg. Ookmoeten we er blindelings op kunnen vertrouwen dat de deelnemers terug kunnen vallen op een organisatie als ze in het land van keuze zijn. Het is ook goed te zien hoe zij te werk gaan, wat de problemen zijn als zij werken met mensen uit de westerse cultuur. Ook belangrijk is het met eigen ogen te zien hoe de projecten zijn. Bijvoorbeeld in welke omgeving liggen de projecten, is dit goed bereikbaar voor de deelnemer, hoe ziet het project eruit, wat voor mogelijkheden heeft een deelnemer, hoe ziet de accommodatie van de gastgezinnen eruit enz.

Het verhaal van Margie, Program Manager Vrijwilligerswerk
Ik ben in India en Sri Lanka geweest. In India in Bangalore, Kannur, Madikiri, Mysore en Goa. Allemaal plaatsen die met het programma in India te maken hebben. Zo is de start van het programma in Bangalore, vervolgens gaan de deelnemers voor de oriëntatie naar Kannur in de Kerala staat, afhankelijk van hun keuze gaan ze voor het onderdeel project naar bijvoorbeeld Madikiri, Mysore, Haveri of zelfs naar het verre en afgelegen Tamil Nadu. Als afsluiting gaan deelnemers naar Goa om na het programma te relaxen op het strand.

In Sri Lanka ben ik heel kort in Colombo (aankomst) geweest, maar hoofdzakelijk ben ik in Kandy geweest waar zowel de oriëntatie als de projecten zijn. De deelnemer gaat voor de Beachweek naar Unawatuna in het uiterste zuiden van Sri Lanka. Helaas was er geen tijd om erheen te gaan. Op de terug weg heb ik in Negomo overnacht en vandaar weer naar Colombo voor de vlucht terug.

Tijdens mijn verblijf heb ik zoveel mogelijk verschillende projecten bezocht, gesproken met de projectleiders, medewerkers, jonge volwassenen die op zo'n project zitten en vooral veel met de kinderen gespeeld en ze aandacht gegeven.

Ik denk zelf dat je, zeker voor India en Sri-Lanka, goed moet realiseren dat het een totaal andere cultuur is dat zo vast genageld zit aan zijn tradities (bijvoorbeeld uithuwelijken), religie, het ingewikkelde kasten systeem, de positie van de vrouw, maar ook de gewone dagelijkse dingen en de massa mensen. Je moet stevig in je schoenen staan. De moeilijkheid van India kan ook de taal zijn. Hoewel Engels en Hindi de voertaal en hoofdtaal is, heeft India een land met vele staten, waar vaak eigen/ander talen/dialecten, die onderling niet te verstaan zijn. Wanneer je hier op voorbereid bent, wanneer je stevig in je schoenen staat en wanneer je op zoek bent naar een absolute uitdaging, dan ben je zeker geschikt voor vrijwilligerswerk naar India en Sri-Lanka.

Er zijn in India behoorlijk wat projecten. De projecten die ik bezocht heb zijn o.a. een weeshuis-, onderwijs of een combinatie ervan, HIV/AIDS project voor kinderen en volwassen, een project voor geestelijke en lichamelijke gehandicapten, een project waar oudere mensen die op straat leefden, liefdevol zijn opgenomen, een project waar kinderen, vooral meisjes en jonge vrouwen zijn opgevangen nadat zij gered zijn van de sex industrie.

In Sri Lanka is er een gemeenschap project, waar vooral voor de jeugd van de lokale gemeenschap veel werd gedaan, bijvoorbeeld sport of gewoon gezellig een spelletje spelen in het buurthuis. Overdag wordt het buurthuis gebruikt als school voor de jongere kinderen uit de gemeenschap, een weeshuis enz.

In totaal heb ik 13 deelnemers ontmoet van verschillende nationaliteiten/landen en organisaties, waarvan twee vanuit Travel Active.

Ik heb in de korte tijd toch wel aardig wat gereisd in en rond het zuiden van India. Van Bangalore naar Goa met het vliegtuig, van Goa met de trein naar Kannur, van Kannur naar Madekiri en Mysore met de taxi gereisd en van Mysore weer terug naar Bangalore met de bus. De afstanden zijn behoorlijk.

In Sri Lanka vanuit Colombo met de taxi naar Kandy, een rit van ongeveer drie uur door bergachtige natuur. Veelal verder in Kandy geweest en de bezienswaardigheden bezocht . Prachtige Boeddha Statue gezien en de voor Sri Lakanen de belangrijke Temple of Tooth bezocht.

Heb je verder nog vragen over Vrijwilligerswerk in India of Sri-Lanka? Neem dan gerust contact met mij op; ik beantwoord graag al je vragen! Bel 0478 551 900 of stuur een email naar vrijwilligerswerk@travelactive.nl

Groeten,

Margie Riekerk
Program Manager Vrijwilligerswerk

Sanne denkt nog vaak terug aan haar tijd in Bolivia

Sanne ging met het Vrijwilligerswerk programma van Travel Active naarBolvia. Nu ze weer thuis is, is ze super trots dat ze destijds de stap heeft gezet!

Vorig jaar juni rondde ik mijn opleiding pedagogiek af en had geen idee wat ik moest gaan doen. Ik besloot om er even tussenuit te gaan en uit te zoeken welke kant ik op wil gaan, wil ik gaan werken of nog een studie doen? Na lang zoeken heb ik besloten om naar Bolivia te gaan en hier Spaans te gaan leren en ook nog iets voor de mensen daar te doen, namelijk vrijwilligerswerk.

Omdat Bolivia een nogal onbekend en in de ogen van veel mensen een ‘gevaarlijk' land is ben ik best wel zenuwachtig voor vertrek, maar ik heb er ook veel zin in. Eenmaal aangekomen in Sucre, na een hele lange reis, heb ik meteen een ervaring met een Boliviaan met slechte bedoelingen. Ik sta bij de band te wachten op mijn bagage en als ik deze uiteindelijk gevonden heb, komt er meteen iemand op me af die heel ‘aardig' aanbiedt om te helpen dragen. Hij pakt mijn tas en rent naar zijn taxi waar hij hem in legt. Ik dus snel achter deze man aan en maak hem in mijn gebrekkige Spaans duidelijk dat ik mijn tas terug wil hebben. Dan wil hij natuurlijk Bolivianos zien, dus ik probeer hem duidelijk te maken dat ik hem dit niet ga geven. Op dat moment komt mijn ‘gastpapa' aanlopen en vraagt of ik Sanne Hamers uit Holanda ben. JA! Gelukkig helpt hij me van die enge man af.

Het eerste autoritje van het vliegveld naar het huis kijk ik mijn ogen uit. Het valt me gelijk op dat men er hier heel kleurrijk bij loopt en iedereen een hoedje draagt. Ook is duidelijk te zien dat er veel armoede in dit land heerst.

Eenmaal aangekomen bij het huis wordt me meteen duidelijk dat de carnaval eraan komt. Er staan hordes jongetjes van alle leeftijden op straat waterbalonnen te gooien naar de meisjes. Dit schijnt echt iets te zijn wat bij de carnaval hoort en in de weken die volgen ondervindt ik dat maar al te goed. Vaak zit ik kletsnat in het internetcafé.

Die maandag begin ik met de lessen Spaans. Eerst moet ik een test afleggen waarna duidelijk wordt wat mijn niveau is. Dan wordt ingedeeld in een klasje, alleen. Ik krijg de eerste week les van een erg aardige leraar. Ondanks dat je dan nog amper Spaans spreekt wordt alles op een rustige en duidelijke manier uitgelegd. Die eerste week leer ik ook al meteen veel leuke mensen kennen. De school organiseert elke week verschillende activiteiten, zoals salsales en kookles, die erg gezellig zijn en waar iedereen aan deelneemt van de school.

Na 4 weken ben ik klaar met mijn Spaans en begin ik aan het tweede gedeelte van mijn avontuur, namelijk het vrijwilligerswerk. Ik verhuis dan ook van het gastgezin naar een vrijwilligersresidentie. Ik ga werken op de school van Instituto Psicopedagogico. Dit is een instituut voor kinderen met een verstandelijke handicap en/of lichamelijke handicap. Ik kom in een klasje terecht met 9 jongens en 1 meisje. Deze kinderen hebben een lichte verstandelijkehandicap en gedragsproblemen. De juf is ook nieuw, zij geeft pas een maand les aan deze klas. 's Morgens komen de kinderen naar deze school, om hun huiswerk te maken, en 's middags gaan ze naar een reguliere school. Ik vind het meteen al ontzettend leuk om deze kids te helpen met hun huiswerk en met hen bezig te zijn. Wat een schatjes zijn het.

Ik heb 8 weken op deze school gewerkt en deze weken waren echt onvergetelijk. Ik heb mijn steentje bijgedragen maar heb er zelf ook wat voor teruggekregen.

Ik ben nu weer 2 maanden terug in Nederland en denk nog heel veel aan mijn leventje in Sucre. Ook moet ik veel aan de kinderen van het schooltje denken. Ik heb echt een ongelofelijk leuke tijd gehad daar. Ik ben dan ook best wel blij en trots op mezelf dat ik deze stap gezet heb.

Groetjes Sanne

Kelly ging met Travel Active naar Ghana en richtte haar eigen stichting op!

Kelly vertrok met het Vrijwilligerswerk programma van Travel Active voor een paar maanden naar Ghana toe om daar de lokale bevolking de helpende hand te bieden. Ook zette ze haar eigen stiching op genaamdMeet K.A.T.E. Travel Active stelde haar enkele vragen naar aanleiding van haar ervaringen in Ghana.

Waarom heb je toen voor Ghana gekozen?
Door mijn liefde voor Afrika wilde ik graag vrijwilligerswerk doen in dit continent. Voordat ik vrijwilligerswerk ging doen had ik al 3 landen in Afrika bezocht: Zuid-Afrika, Kenia en Tanzania. Ik wilde een nieuw land zien. Mijn Frans is niet goed, vandaar dat ik voor een Engelstalig, Afrikaans land koos. Mij werd verteld dat Ghana een heel vriendelijk en mooi land is en daar ben ik toendertijd voor gevallen. Achteraf gezien inderdaad een geweldige keuze.

Kun je wat meer vertellen over het project waar je toen gewerkt hebt?
Door Travel Active word jij bij een hostfamilie geplaatst en wordt er een project voor jou uitgezocht dat bij je past. Ik wilde op een basisschooltje werken. Ik kreeg groep 4. Ik gaf alle soorten vakken aan 56 kinderen, van de leeftijd 6-12 jaar. De helft kon lezen en schrijven, de andere helft kende het alfabet niet. Spelenderwijs heb ik ze rekenen, taal, biologie, dansen en zingen geleerd. Ze kunnen zelfs in de manenschijn in het Nederlands zingen. Het was heel bijzonder en niet altijd even gemakkelijk. Maar de liefde die deze kinderen geven is wat alles uiteindelijk zo bijzonder maakt. Daarnaast kwam ik tijdens mijn werk op de basisschool in contact met een project, FrankEve,die straatmeiden een gratis opleiding geeft. Ze leren hier koken of naaien. Hier ging ik regelmatig heen, nadat ik les gegeven had op de basisschool. Ik leerde ze voornamelijk rekenen. Ik had echt een gevoel dat ik deze meiden hielp!

Wat heeft de meeste indruk op je achtergelaten?
De mensen en dan voornamelijk de kinderen hebben de grootste indruk op mij achtergelaten. Zulke blije gezichten, zelfs als ze niks hebben. Het project FrankEve bijvoorbeeld: Dit project wordt geleid door een Ghanees stel dat zelf niks heeft. Ze hebben nauwelijks eten en onderdak. Toch elke keer als er wat geld binnenkomt zorgen ze dat eerst de meisjes op het project eten krijgen en spullen voor school. Het is zo geweldig dat er mensen zijn die nog steeds kunnen geven, ook al hebben ze zelf niks.

Je ziet natuurlijk ook minder leuke dingen in landen zoals Ghana, er heerst grote armoede. En ik was ook wel eens verdrietig om dingen die ik zag of hoorde. Maar mensen zoals bij FrankEve en de kinderen op mijn school zorgen ervoor dat de ervaring geweldig is! En wat ik vooral heb geleerd in deze 4 maanden: Je moet af en toe vervelende dingen meemaken om de mooie dingen te waarderen.

Kun je ons vertellen waarom je Ghana niet meer los kon laten?
In de 4 maanden in Ghana leef je in een hostfamilie. Je leeft intensief met deze mensen en wordt erg close met hen. Je moeder, vader, broers en zussen daar worden een tweede familie voor je. Ik bel mijn host broer nog 2 keer per maand. Maar er is 1 persoon voor mij waardoor ik Ghana niet heb kunnen loslaten: Mijn 5 jarige host-zusje Kate.
Kate is een heel bijzonder meisje. Ze werd geboren toen haar moeder 16 was en woog nog geen kilo. Ze werd achtergelaten door haar moeder bij een tante. Ze leek het niet te kunnen overleven. Deze tante (mijn hostmoeder) heeft Kate opgevoed en ze heeft nu een goed onderdak en gaat naar school. Toch heeft Kate nog iets anders dan andere kinderen. Alle kinderen in Afrika lachen, maar vele ogen kijken hopeloos. Ze zien geen goede toekomst voor zichzelf. Kate heeft ogen die stralen, die zin hebben in een toekomst. Zij heeft mij geinspireerd. Daarom is de naam van mijn stichting ook: Stichting Meet K.A.T.E. (meet Kelly's African Teenagers Education). Ontmoet Kate en zie dat door een goede opvoeding en onderwijs deze kinderen in Afrika een geweldige toekomst voor ogen hebben.

Heb je ook al echte resutlaten geboekt? Heb je al geld ingezameld en wat is er mee gebeurd?
Meet K.A.T.E. wil kleinschalige lokale projecten helpen met kinderen een beter kans op onderwijs te bieden. Momenteel hebben wij 2 projecten. De eerste is de ondersteuning van het project FrankEve. Sinds maart 2007 zijn wij begonnen met geld inzamelen en in 4 maanden hadden wij 10.000 euro bij elkaar om FrankEve te helpen met onderdak voor de studenten op het project zelf. Zodoende hoeven de meisjes niet op straat te wonen of elke dag 5 kilometer te lopen. Ook hebben we bedden geplaatst en is er sinds een maand elektriciteit. Hierdoor kunnen ze elektrische machines gebruiken voor koken en naaien en hoeft niet alles meer handmatig. Ook is het belangrijk voor hun veiligheid 's avonds om licht op het project te hebben. Dankzij de donaties die zijn gedaan aan Stichting Meet K.A.T.E. is dit mogelijk geworden.

Het tweede project zijn we hard mee bezig en gaat in september beginnen. We gaan in Ghana een weeshuis bouwen waar weeskinderen kunnen wonen, eten en naar school kunnen gaan. We hopen dat in juni 2009 het gebouw kunnen openen. Hiervoor is echter nog wel heel veel geld nodig, dus daar zijn we ook het komende jaar druk mee bezig.

Hoe verloopt de samenwerking met Ghana vanuit Nederland?
Natuurlijk zouden wij vaker willen kijken op de projecten. Nu willen we minimaal 1x per jaar naar Ghana gaan om te kijken op deze projecten. De kosten hiervoor staan los van de stichting en worden door ons zelf betaald. Wij willen zoveel mogelijk geld naar deze projecten zien te krijgen. Wij weten dat het geld in goede handen terecht komt, omdat we de mensen die de projecten runnen persoonlijk kennen. We mailen, bellen en overleggen wekelijks en ook sturen ze regelmatig foto's op om ons te laten zien wat er is gebeurd met het geld.

Is het mogelijk om meer te lezen over de projecten?
De stichting heeft een website waar op je alles kan lezen over hoe we tot deze stichting zijn gekomen, over de projecten die we doen. Ook kunnen er foto's worden bekeken en kunnen vragen gesteld wordemn via het forum of de mail. de website is: http://www.meetkate.nl/

Het doneren vangeld
Het is nog niet mogelijk om een automatische incasso aan te vragen voor stichtingen die jonger zijn dan 2 jaar. Wij hopen dus donaties te krijgen van mensen die periodiek ietswillen overmaken of eenmalig een donatie willen doen. De volledige mogelijkheden hiervoor staan op de website beschreven onder het kopje: steun Meet K.A.T.E. We zullen de mensen via de nieuwsbrief op de hoogte houden van wat we met de donaties hebben kunnen bereiken.

Wanneer ga je weer naar Ghana?
We (Muriel Koch en ik, secretaris van de stichting) hopen in december terug te kunnen gaan om te zien hoe het staat met de bouw van het weeshuis en de vorderingen bij FrankEve. Omdat we naast deze stichting ook nog studeren, moeten we eerst bekijken hoe het te combineren valt met tentamens rond die periode. De bedoeling is dus wel om minimaal 1x per jaar er heen te gaan.

Waarom raad je Ghana aan?
Ik hoop dat duidelijk is geworden dat Ghana een speciaal plekje in mijn hart heeft en dat Afrika in zijn geheel een geweldig continent is. De mensen in Ghana zijn vriendelijk en de kinderen zijn fantastisch. Ghana is een veilig land, maar toch heeft het echt het gevoel dat je je in Afrika bevindt.

Sta open voor een nieuwe uitdaging in je leven en word vrijwilliger! Een ervaring die je nooit zal vergeten! Heb je vragen over mijn vrijwilligerswerk ervaringen, stuur mij gerust een email!